نماینده باید ویترین سلایق سیاسی منطقه خود باشد.

همانگونه که از عدم وجود چارچوب های حزبی قوی و تشکیلات سازمانی جهت انجام فعالیت های سیاسی در ساختارهای جامعه شناسی ایران استنباط می شود ، مرزبندی صحیح و روشنی بین خطوط یا جریان های فکری در برخی از موضع گیری های سیاسی و اقتصادی نیز وجود ندارد چراکه تعاریف چپ و راست به لحاظ آنچه در غرب در پس آن نهفته است ، در ایران متفاوت و شاید در مواردی واژگونه است . ولی آنچه که می توان قطع به یقین از نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی انتظار داشت اینست که ایشان ویترین سلایق سیاسی منطقه خود باشند به گونه ای که با حفظ چارچوب های ارزشی و اعتقادی خود ، در جایی که سلایق سیاسی مردم و به نوعی اکثریت با گرایشات شخصی ایشان تضاد دارد ، سمت مردم و خواستگاه ایشان باشد تا اینکه بر مواضع فردی خود اصرار ورزد و این راهکار یقیناٌ می تواند در هر طیف یا جناحی که به آن تعلق گیرد ، موجبات جلو گیر ی از افراط و تفریط را فراهم آورد و همانطور که آبراهام لینکلن می گوید” شاید بتوان عده ای از مردم را برای همیشه فریب داد یا شاید بتوان همه ی مردم را برای مدتی فریب داد ، اما یقیناً نمی توان همه مردم را برای همیشه فریب داد” زیرا همانگونه که میدانیم آگاهی موتور تحول جامعه است و ارتباطات موتور آگاهی مردم است و خوشبختانه به یمن وجود شبکه های مجازی اینترنتی ، موبایل و سایر بستر ها از جمله رسانه های گروهی ، تصویری ، جراید و … سطح آگاهی و هوشیاری مردم تا حدی بالارفته که هر گونه موضع گیری های نه تنها سیاسی بلکه در تمامی حوزه نه تنها در اذهان قوی مردم ثبت و ضبط می گردد بلکه با پیوست مستندات کامل در اختیار تمامی رسانه ها قرار خواهد داشت و این موضوع دلیلی است بر اثبات این جمله که نماینده باید ویترین سلایق سیاسی منطقه خود باشد و بدون شک افکار عمومی هستند که در مورد آینده سیاسی افراد تصمیم می گیرند و به ایشان هشدارهایی را در قالب علائم و نشانه ها اعم از اعتراض و… نمودار می کنند و یا در بدترین حالت با عدم انتخاب مجدد ، تندروی ها و افراط های اشخاص در حوزه های گوناگون را در مقابل خیل عظیم مردم متذکر می شوند و شایسته است که مسئولین و خصوصاً نمایندگان مجلس ، پرچم دار سلایق سیاسی حوزه های انتخابیه ی خود باشند تا با بر چسب های حزبی و جناحی ، خود را وام دار طیف خاصی کنند که در میانه ی راه ایشان ، خود را غرق ببینند و زمانی متوجه اشتباه خود بشوند که دیگر دیر شده باشد و بلا تردید مردم آگاه هستند و به نمایندگان خود فرصت خواهند داد و به ایشان اعتماد خواهند کرد و بر اعتماد خود تا زمانی که ایشان شایسته باشند اصرار می ورزند ولی همانگونه که ذکر گردید این اعتماد همیشگی و نامیرا نخواهد بود و بستگی به جهت گیری ها و عملکرد نمایندگان مردم خواهد داشت.